Zasadniczym celem sakramentu namaszczenia chorych jest udzielenie specjalnej łaski chrześcijaninowi, który do­świadcza różnego rodzaju trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości.
Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla ko­nieczność zaistnienia „ciężkiej choroby” lub „starości”. Nie powinno się nadużywać tego sakramentu, tzn. nie należy udzielać go ludziom młodym, których stan zdrowia pogor­szył się chwilowo i nieznacznie. Należy udzielać tego sakramentu osobom młodym czy w średnim wieku tylko wte­dy, gdy ich stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu oraz osobom starszym. W przypadku osób w podeszłym wieku aktualny stan zdrowia nie musi mieć bezpośredniego wpły­wu na udzielenie sakramentu namaszczenia chorych.
Ludzie, których dotknęła ciężka choroba lub dożyli sta­rości, powinni przyjąć namaszczenie chorych. Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej laski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotknię­tym chorobą, potężną moc i obronę.

Katechizm Kościoła Katolickiego wymienia określone korzyści, jakich doznaje człowiek przyjmujący ten sakrament:

  • podstawową łaską, jaką niesie, jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości; łaska ta jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wia­rę w Boga, umacnia przeciw pokusom złego ducha, prze­ciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią; jest ona wsparciem, które ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy oraz, jeśli jest taka wola Boża, również i ciała; po­nadto, jeśli nie mógł on wcześniej skorzystać z sakramentu pokuty, otrzymuje łaskę przebaczenia grzechów,
  • dzięki łasce tego sakramentu chory otrzymuje siłę i dar głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa; jest on jak­by konsekrowany, by przynosić owoc przez upodobnienie do odkupieńczej śmierci naszego Zbawiciela; cierpienie będące następstwem grzechu pierworodnego otrzymuje nowe znaczenie - staje się uczestnictwem w zbawczym dziele Chrystusa.
  • przyjmujący ten sakrament łączą się dobrowolnie z męką i śmiercią Jezusa, przysparzając dobra Ludowi Bożemu -jest to łaska eklezjalna; celebrując ten sakrament, Kościół we wspólnocie świętych wstawia się w intencji chorego, a chory ze swej strony przyczynia się do uświęce­nia Kościoła i do dobra wszystkich ludzi, dla których Ko­ściół cierpi i ofiaruje się przez Chrystusa Bogu Ojcu.
  • skoro namaszczenia chorych udziela się tym, którzy cierpią z powodu ciężkiej choroby i niedołęstwa związane­go z podeszłym wiekiem, tym bardziej jest on przeznaczo­ny dla osób zbliżających się do kresu życia, nazwano go nawet „sakramentem odchodzących"; poprzez namaszcze­nie chorych dopełnia się rozpoczęte przez chrzest dzieło naszego upodobnienia do misterium Śmierci i Zmartwych­wstania Chrystusa.
Na podstawie powyższych treści łatwo uświadomić so­bie wielkie znaczenie, jakie namaszczenie chorych ma za­równo dla ciężko chorego, jak i osoby starszej. Sakrament ten nie działa jednak automatycznie, niezależnie od dyspo­zycji osoby go przyjmującej. Niezbędna jest wiara w Boga i w jego działanie w Kościele poprzez sakramenty święte.